Pracodawca ( szkoła) zatrudnił pracownika na umowę o pracę na czas określony na okres 6 miesięcy tj. od 01.03.2016 do 31 .08.2016 r. (umowa w ramach robót publicznych). Następnie zawarł z nim kolejną umowę - tym razem na trzy miesiące: od 1.08 2016 r. do 31.11. 2016 r. Po zakończeniu umowy i upływie ponad 2 lat - pracodawca chce zawrzeć kolejną umowę na okres od 1.03. 2019 r. do 28.02. 2020 r.(umowa w ramach robót publicznych). Czy zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, ta trzecia umowa na czas określony staje się z mocy prawa umową na czas nieokreślony?

Zgodnie z art. 25¹ § 1 kodeksu pracy, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Pracodawca może więc zawrzeć z tym samym pracownikiem 3 umowy na czas określony, a dopiero czwarta będzie traktowana jako umowa na czas nieokreślony, chyba że łącznie umowy takie przekroczą 33 miesiące. Wówczas od dnia następującego po upływie 33 miesiąca pracownik jest zatrudniony na czas nieokreślony. W opisanym przypadku umowy nie wyczerpują w/w limitów.

Ponadto, zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 10.10.2002 r. I PKN 546/01, przepis art. 25¹ k.p. nie ma zastosowania do umów o pracę zawieranych  z bezrobotnymi w ramach ich zatrudnienia przy robotach publicznych.

Powyższy wyrok dotyczy wprawdzie wcześniej obowiązujących przepisów, jednak jego treść wydaje się wciąż aktualna ze względu na obecne przepisy ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zgodnie z którą zatrudnienie bezrobotnych w ramach robót publicznych następuje zawsze na czas określony - w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy.