Co zrobić w sytuacji, gdy skierowano do gimnazjum specjalnego ucznia z autyzmem niepełnosprawnego intelektualnie w stopniu lekkim, jeśli z dostarczonej wraz z kartą zdrowia załączonej dokumentacji wynika, iż stwarza on b. poważne zagrożenie dla siebie i innych, z tego powodu był wielokrotnie hospitalizowany na oddziale psychiatrycznym. Chłopiec miał próby samobójcze, groził matce i innym zabiciem, rzucał w klasie ławkami, dusił koleżankę itp. Nadmieniam, iż ani z orzeczenia, ani z wywiadu z matką chłopca nie wynikały tego typu problemy zdrowotne tego chłopca. Obecnie chłopiec nadal przebywa w szpitalu i nie rozpoczął jeszcze nauki. Co w takiej sytuacji można zrobić, aby nie przyjąć ucznia, który wyraźnie zagraża bezpieczeństwo własnemu i innych. Jakie kroki należny podjąć, aby umieścić tego chłopca w szkole przyszpitalnej pod stała opieką lekarzy specjalistów. Nadmieniam, iż gimnazjum nasze działa przy Specjalnym Ośrodku Szkolno- Wychowawczym dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Nie jesteśmy placówka medyczną, ani też socjoterapeutyczną. Czy w sytuacji zatajenia przez matkę faktu schorzenia chłopca możemy odmówić jego przyjęcia do naszej placówki, nieprzygotowanej do przyjęcia tego typu dzieci? Proszę o pilna odpowiedź.

Na mocy Konstytucji RP, Ustawy o systemie oświaty oraz rozporządzenie MEN z dnia 24 lipca 2015r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. z dnia 7 sierpnia 2015 r. poz. 1113) - wybór szkoły dla dziecka jest wyłącznie prawem rodzica. Zatem rodzic ma prawo zapisać dziecko do wybranej przez siebie placówki, bez względu na jej typ i rodzaj niepełnosprawności dziecka. Także do Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego, jeśli dziecko spełnia stosowne kryteria tj. posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu – w tym wypadku – na niepełnosprawność sprzężoną: intelektualną oraz autyzm. Dla dyrektora placówki wiążące są zapisy zawarte w tymże orzeczeniu, a nie informacje „zatajone” jego zdaniem przez matkę czy opinia kadry pedagogicznej powzięta na podstawie Karty Zdrowia dołączonej do dokumentacji chłopca. Tym bardziej, że organ prowadzący skierował tego chłopca do tej właśnie placówki, która posiada kadrę profesjonalnie przygotowaną – z kwalifikacjami w zakresie pedagogiki specjalnej - do pracy z uczniami niepełnosprawnymi, a która to kadra nie miała jeszcze z tym uczniem w ogóle do czynienia. Na razie przebywa on na specjalistycznym leczeniu i nikt nie jest w stanie przewidzieć, jakie będą tego efekty. Nie widzę więc argumentów przemawiających za odmową przyjęcia tego chłopca do SOSW. Tym bardziej, że decyzja odmowna musi być wystawiona na piśmie i uzasadniona konkretnymi argumentami. Od każdej decyzji rodzic ma prawo się odwołać do Kuratora oświaty, a nawet do Sądu.
SOSW nie ma uprawnień do podejmowania jakichkolwiek kroków, aby umieścić tego chłopca w szkole przyszpitalnej pod stała opieką lekarzy specjalistów. Takie kroki może podjąć wyłącznie rodzic, lekarz – specjalista prowadzący dziecko lub sąd rodzinny i nieletnich.